در چند روز گذشته بازار هدیه گرفتن و هدیه دادن بین برخی جوانان گرم بود البته به مناسبت روز ولنتاین!

در حالی طی سال های اخیر ، ولنتاین در میان بخشی از جامعه ایران گرامی داشته می شود که ایرانیان از قدیم الایام سنت روز عشق ورزی را داشته اند؛ روزی که در تاریخ کهن ایرانیان سپندارمذگان نامیده شده و همزمان با پایان بهمن و شروع اسپند ایرانیان قدیم جشن گرفته می شد و مردان برای نامزد و همسر خود هدیه می دادند و آنها را تکریم می کردند.

البته آنچه که منجر به رسیدن به وضع فعلی شده قطعا بی توجهی نهادهای فرهنگی، رسانه ها و به خصوص رسانه ملی است که تا کنون با کوچک شمردن این موضوع به آن نپرداخته اند.

در همین باره ، عصر ایران،  موضوع روز ایرانی "سپندار مذگان" را با نمایندگان مجلس در میان گذاشت تا نظرات آنها را نیز جویا شود و جالب اینکه برخی نمایندگان مجلس گویی اساسا چیزی به نام سپندارمذگان به گوششان نخورده بود و حتی یکی از آنان گمان کرد "سپندارمذگان" فحش است که به او داده می شود و گوشی را قطع کرد!

یکی دو نفر دیگر ابتدا برای مصاحبه اعلام موافقت کردند ولی بعد از اینکه موضوع مصاحبه یعنی "سپندارمذگان" با آنان مطرح شد ابتدا چند بار سوال کردند: چی؟! چی؟! و بعد به بهانه های مختلف از جمله موقعیتم مناسب نیست؟ داخل جلسه هستم! صدا نمی آید ، بعداً تماس بگیرید و ... از مصاحبه خودداری کردند و شاید هم اساسا در این باره اطلاعات و ایده و نظری نداشتند که بخواهند مطرح کنند .

یکی از آنان هم در باره این موضوع اینگونه گفت: تو این گیری بیری به چه چیزی گیر دادید!!

یکی دیگر از نمایندگان هم در خصوص علل گرایش جوانان به ولنتاین فکر کرد ولنتاین نوعی ماده مخدر جدید است و مفصل درباره نقش اشغالگران افغانستان به خصوص انگلیس در افزایش تولید مواد مخدر در افغانستان حرف زد و نسبت به افزایش مواد مخدر صنعتی هشدار داد!

نائب رئیس کمیسیون اجتماعی: احترام به آداب ملی ، دستور علوی است

در نهایت خبرنگار عصرایران با مجید نصیرپور نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس و خسرو معتضد تاریخ دان معاصر در رابطه با موضوع سپندارمذگان گفتگو کرد که متن آن را می خوانید:

نصیرپور نماینده مردم سراب در رابطه با جایگزین شدن سپندارمذگان با ولنتاین خاطرنشان کرد: عشق همواره و در همه جوامع امری پسندیده بوده و در مذهب ما نیز نسبت به آن اشارات و توصیه های فراوانی شده است و از این گذشته در فرهنگ ما از گذشته فرهنگ هدیه دادن به همسر و زن جایگاه خاصی داشته است.

نایب رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس ادامه داد: در اصل اینکه باید در روز خاصی از سال علاقه مندان به هم به یکدیگر هدیه بدهند شکی نیست و این امر نشان دهنده مهر و محبت است و این سنت نه تنها خوب که "ضروری" است چون در روابط اجتماعی همبستگی مضاعف به وجود می آید.

نصیر پور در عین حال تاکیدکرد: اما خاستگاه ولنتاین غرب است و آداب آن نیز با عرف و سنن ما سازگار نیست و به نظر من ماهواره و اینترنت باعث تاثیر پذیر شدن جوانان از فرهنگ غربی شده است. ما نیز متاسفانه ما خیلی به این مسئله نپرداخته ایم با توجه به اینکه مصداق هدیه دادن در ولنتاین جنس مخالف است آن را خوب و پسندیده نمی دانسته ایم و از اصل موضوع که گرایش جوانان به آن بوده غافل شده ایم.

این نماینده مجلس یادآور می شود: اگر دستگاه ها و نهادهای فرهنگی عملکرد به موقعی می داشتند و راهی را برای جایگزین کردن ولنتاین با روزهای ملی مثل سپندارمذگان طراحی می کردند امروز شاهد این مسئله نبودیم.

وی می افزاید: در نامه حضرت علی به مالک اشتر، حضرت به او می فرماید در منطقه ای که عازم آن هستی آداب و سنن و رسم و رسوماتی وجود دارد و در صورت مخالف نبودن با شرع با این رسم و رسومات مقابله نکن ؛ این فراز از نامه نشان می دهد در رفتار علوی توجه به آداب ملی مورد تأکید است.

خسرو معتضد: بشر احتیاج به جشن و شادی دارد

اما خسرو معتضد نویسنده و مورخ معاصر درباره جابجایی سپندار مذگان و ولنتاین می گوید: شاعر گفته است آنچه خود داشت ز بیگانه تمنا می کرد!

وی با بیان اینکه از دوران باستان ایرانیان ایام خاصی را در سال جشن می گرفتند و حتی در هر ماه روزی را به شادی می پرداخته اند عنوان کرد: اشکالی ندارد جشن های خودمان را زنده کنیم ما امردادگان، مهرگان،آبانگان،و ... داشته ایم و یا مراسم داشته ایم به نام اشتادروز که به مناسبت سپری شدن 80 روز از نوروز ایرانیان جشن می گرفته اند.

معتضد هشدار می دهد: ملتی که هویت ملی نداشته باشد به سمت جداسری می رود ولی این هویت ملی است که همه را به هم متصل می کند و انسجام به وجود می آورد.

این مورخ با انتقاد از مطرح شدن ولنتاین در ایران می گوید: ولنتاین ربطی به ما ندارد ؛ علت مطرح شدن این مراسم غربی است که جوانان ایران را نمی شناسند، ایرانی را که 3هزار سال تاریخ و 10هزار سال سابقه تمدن دارد را نمی شناسند و این در حالی است که در سال 1950 یک پروفسور امریکایی به ایران می آید و یک تکه استخوان انسان را کشف می کند ابتدا سابقه آن را 75 هزار سال تعیین می کند اما بعد از انتقال آن به امریکا و بررسی آزمایشگاهی روی ان مشخص می شود سابقه آن به 100 هزار سال قبل می رسیده است.

وی به ضرورت ترویج شادی و بهجت در جامعه اشاره می کند و می گوید که درصورت بی توجهی به این موضوع مضرات آن بعدها مشخص خواهد شد.

معتضد با بیان اینکه همه چیز را نباید به دید مفسده نگریست تاکید می کند: بشر احتیاج به جشن و شادی دارد.

این مورخ در پایان این گفتگو با تاکید بر اینکه بی توجهی به آداب و سنن ملی قطعا آگاهانه و هدفمند نیست می گوید: نباید با آداب و سنن دشمنی کرد ؛ برخی دشمنان دوست ندارند اسم ایران وجود داشته باشد و قدرتی به نام ایران باشد و راه آنان هم از بین بردم هویت ایرانیان است چون آنچه که ترک و فارس و کرد و لر و بلوچ و عربو ... اعم از سنی و شیعه، ارمنی و یهودی و زرتشتی را در ایران به هم متصل می کند همین هویت ملی است که عامل همبستگی افراد جامعه است و مراسم هایی همچون سپندار مذگان نشانه های از ایرانی گری است.